ᨴᩤ᩠ᨦ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *daːŋᴬ²; ร่วมเชื้อสายกับไทย ทาง, คำเมือง ᨴᩤ᩠ᨦ (ทาง), ลาว ທາງ (ทาง), ไทลื้อ ᦑᦱᧂ (ทาง), ไทดำ ꪕꪱꪉ (ต̱าง), ไทใหญ่ တၢင်း (ต๊าง), ไทใต้คง ᥖᥣᥒᥰ (ต๊าง), อาหม 𑜄𑜂𑜫 (ตง์)

คำนาม

ᨴᩤ᩠ᨦ (ทาง)

1. ทาง

คำพ้องความ

ทาง

• ᨴᩢ᩠ᨦ (ทัง)
• ᨺ᩵ᩣ᩠ᨿ (ฝ่าย)

| width=1% | |bgcolor="#F9F9F9" valign=top align=left width=48%|

• ᩅᩥᨵᩦ (วิธี)
• ᩉᩫ᩠ᨶᨴᩤ᩠ᨦ (ห็นทาง)

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษร) ทาง
• (ถอดเสียง) ตาง

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *daːŋᴬ²; ร่วมเชื้อสายกับไทย ทาง, เขิน ᨴᩤ᩠ᨦ (ทาง), ลาว ທາງ (ทาง), ไทลื้อ ᦑᦱᧂ (ทาง), ไทดำ ꪕꪱꪉ (ต̱าง), ไทใหญ่ တၢင်း (ต๊าง), ไทใต้คง ᥖᥣᥒᥰ (ต๊าง), อาหม 𑜄𑜂𑜫 (ตง์)

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /taːŋ˧˧/

คำนาม

ᨴᩤ᩠ᨦ (ทาง)

1. ทาง (ช่อง; แถว, ถิ่น; ข้าง, ฝ่าย; โอกาส)
2. แนวทาง

คำพ้องความ

ทาง

• ᨴᩢ᩠ᨦ (ทัง)

 

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.