abrupt

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

• จากภาษาละติน abruptus, ซึ่งเป็นกริยาช่องที่ 3 ของ abrumpere (หัก, หยุด) มีรากศัพท์จาก ab- + rumpere (หัก, เบรก)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /əˈbrʌpt/

• abrupt (อเมริกัน):

  (file)

• เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: เออะ-บรัพทฺ

คำคุณศัพท์

abrupt (ขั้นกว่า more abrupt หรือ abrupter, ขั้นสุด most abrupt หรือ abruptest)

1. รวดเร็ว, ผลุบผลับ
2. ไม่สุภาพ ใช้กับความประพฤติ

คำกริยา

abrupt (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม abrupts, พาร์ทิซิเพิลปัจจุบันกาล abrupting, อดีตกาลและพาร์ทิซิเพิลอดีตกาล abrupted)

1. แม่แบบ:สกรรม แยกจากกัน
2. ขัดขวางในทันทีทันใด

คำนาม

abrupt (พหูพจน์ abrupts)

1. (บทกวี) สิ่งที่ซึ่งรวดเร็ว