abrupt

ภาษาอังกฤษ

รากศัพท์

• จากภาษาละติน abruptus, ซึ่งเป็นกริยาช่องที่ 3 ของ abrumpere (หัก, หยุด) มีรากศัพท์จาก ab- + rumpere (หัก, เบรก)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /əˈbrʌpt/

• abrupt (อเมริกัน)

  (file)

• คำอ่านภาษาไทย:เออะ-บรัพทฺ

คำคุณศัพท์

abrupt (ขั้นกว่า more abrupt หรือ abrupter, ขั้นสุด most abrupt หรือ abruptest)

1. รวดเร็ว, ผลุบผลับ
2. ไม่สุภาพ ใช้กับความประพฤติ

คำกริยา

abrupt (ปัจจุบันกาล สามัญ เอกพจน์ บุรุษที่สาม abrupts, ปัจจุบันกาล พาร์ทิซิเพิล abrupting, อดีตกาล สามัญ และ อดีตกาล พาร์ทิซิเพิล abrupted)

1. แม่แบบ:สกรรม แยกจากกัน
2. ขัดขวางในทันทีทันใด

คำนาม

abrupt (พหูพจน์ abrupts)

1. (บทกวี) สิ่งที่ซึ่งรวดเร็ว