annoy

เนื้อหา

annoy

[1] (สกรรมกริยา) ทำให้โกรธหรือเคือง

It really annoys me when you act so selfishly. - มันทำให้ฉันโกรธมากเมื่อเธอแสดงพฤติกรรมเห็นแก่ตัว

[2] (สกรรมกริยา) รบกวน

Close the door if the noise is annoying you. - ให้ปิดประตูเมื่อมีเสียงดังมารบกวนเธอ

รูปปกติ	บุรุษที่ 3 เอกพจน์	กริยาช่องที่ 2	กริยาช่องที่ 3	กริยารูป -ing
to annoy	annoys	annoyed	annoyed	annoying