bươn
ภาษาตั่ย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɓlɯənᴬ (“ดวงจันทร์; เดือน”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เดือน, ภาษาลาว ເດືອນ (เดือน), ภาษาคำเมือง ᨯᩮᩬᩥᩁ (เดอิร), ภาษาไทลื้อ ᦵᦡᦲᧃ (เดีน), ภาษาไทดำ ꪹꪚꪙ (เบน), ภาษาไทใหญ่ လိူၼ် (เลิน), ภาษาอาหม 𑜓𑜢𑜤𑜃𑜫 (ดึน์) หรือ 𑜃𑜢𑜤𑜃𑜫 (นึน์), ภาษาปู้อี ndianl, ภาษาจ้วง ndwen หรือ mbwen, ภาษาแสก เบรี๋ยน
การออกเสียง
[แก้ไข]- (ถักอาน – จ่างดิ่ญ) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [ɓɨən˧˦]
- (จุ่งคั้ญ) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [ɓɨən˦]
คำนาม
[แก้ไข]bươn (จื๋อโนม 𬂇)