bươn
ภาษาตั่ย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɓlɯənᴬ (“ดวงจันทร์; เดือน”); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน เดือน, ลาว ເດືອນ (เดือน), คำเมือง ᨯᩮᩬᩥᩁ (เดอิร), ไทลื้อ ᦵᦡᦲᧃ (เดีน), ไทดำ ꪹꪚꪙ (เบน), ไทใหญ่ လိူၼ် (เลิน), อาหม 𑜓𑜢𑜤𑜃𑜫 (ดึน์) หรือ 𑜃𑜢𑜤𑜃𑜫 (นึน์), ปู้อี ndianl, จ้วง ndwen หรือ mbwen, แสก เบรี๋ยน
การออกเสียง
[แก้ไข]- (ถักอาน – จ่างดิ่ญ) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [ɓɨən˧˦]
- (จุ่งคั้ญ) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [ɓɨən˦]
คำนาม
[แก้ไข]bươn (จื๋อโนม 𬂇)