flamma

ภาษาละติน

รากศัพท์

อิตาลิกดั้งเดิม *flagmā, จากอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *bʰl̥g- (“to shimmer, gleam, shine”). เทียบกับflagrō (ฟ๎ลาโกฺ๎ร̄, “to blaze”) จากthe same root.

การออกเสียง

• (คลาสสิก) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈflam.ma/, [ˈfɫ̪ämːä]
• (คริสตจักร) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ˈflam.ma/, [ˈflämːä]

คำนาม

1. ไฟ

การผันรูป

การผันรูปที่หนึ่ง

การก	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก	flamma (ฟ๎ลัมมา)	flammae (ฟ๎ลัมมาเอ)
สัมพันธการก	flammae (ฟ๎ลัมมาเอ)	flammārum (ฟ๎ลัมม̄ารุม)
สัมปทานการก	flammae (ฟ๎ลัมมาเอ)	flammīs (ฟ๎ลัมมี̄ซ)
กรรมการก	flammam (ฟ๎ลัมมัม)	flammās (ฟ๎ลัมม̄าซ)
อปาทานการก	flammā (ฟ๎ลัมม̄า)	flammīs (ฟ๎ลัมมี̄ซ)
สัมโพธนการก	flamma (ฟ๎ลัมมา)	flammae (ฟ๎ลัมมาเอ)

คำพ้องความ

• (ไฟ): ignis (อิกฺนิซ)

คำที่เกี่ยวข้อง

• flagrō (ฟ๎ลาโกฺ๎ร̄)
• flammeus (ฟ๎ลัมเมวซ)
• flammō (ฟ๎ลัมโม̄)
• flammula (ฟ๎ลัมมูลา)
• īnflammō (อี̄นฟ๎ลัมโม̄)

คำสืบทอด

• Aromanian: fleamã
• อัสตูเรียส: llama
• กาตาลา: flama
• เดนมาร์ก: flamme
• ดัตช์: vlam
• อังกฤษ: flame
• ฝรั่งเศส: flamme
• ฟรียูลี: flame
• กาลิเซีย: chama
• เยอรมัน: Flamme
• กรีก: φλαμούρι (flamoúri), φλαμουριά (flamouriá)

• อิตาลี: fiamma
• นอร์เวย์: flamme
• ออกซิตัน: flamba
• โปรตุเกสเก่า: chama
• โรมาเนีย: flamă (borrowing)
• โปรตุเกส: chama, flama (borrowing)
• ซาร์ดิเนีย: fiama, fiamma
• ซิซิลี: ciamma
• สเปน: llama (ยฺามา), flama (ฟ๎ลามา)
• สวีเดน: flamma

อ้างอิง

• “flamma”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• flamma in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
• Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎, London: Macmillan and Co.
  • to be devoured by the flames: flammis corripi