orang

ภาษามาเลเซีย

รากศัพท์

สืบทอดจากมาเลย์อิกดั้งเดิม *uraŋ (“คนต่างถิ่น”), จากมาลาโย-พอลินีเชียนดั้งเดิม *(t-)uRaŋ (“คนต่างถิ่น”); เป็นไปได้ว่าร่วมเชื้อสายกับชวา wong

คำนาม

orang (อักษรยาวี اورڠ, พหูพจน์ orang-orang, สัมพันธการกบุคคลที่หนึ่งไม่ทางการ orangku, สัมพันธการกบุคคลที่สอง orangmu, สัมพันธการกบุคคลที่สาม orangnya)

1. คน, มนุษย์

ภาษาอินโดนีเซีย

รากศัพท์

จากมาเลเซีย orang

คำนาม

orang (พหูพจน์ orang-orang)

1. คน, มนุษย์