pecunia

ภาษาละติน

รากศัพท์

จาก pecū (“วัว”).

การออกเสียง

• (คลาสสิก) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /peˈkuː.ni.a/, [pɛˈkuː.ni.a]
• ตัวอย่างเสียง:

  (Classical)

  (file)

คำนาม

pecunia ญ. (สัมพันธการก pecūniae); การผันรูปที่หนึ่ง

1. เงิน
2. ความมั่งคั่ง

การผันรูป

การผันรูปที่หนึ่ง

การก	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (nominative)	pecūnia	pecūniae
สัมพันธการก (genitive)	pecūniae	pecūniārum
สัมปทานการก (dative)	pecūniae	pecūniīs
กรรมการก (accusative)	pecūniam	pecūniās
อปาทานการก (ablative)	pecūniā	pecūniīs
สัมโพธนาการก (vocative)	pecūnia	pecūniae

คำที่เกี่ยวข้อง

• pecūlātor
• pecūlātus
• pecūlium

• pecūniārius
• pecūniōsus
• pecus

คำสืบทอด

• Aromanian: picunjiu, picunj
• ฝรั่งเศส: pécuniaire
• ฟรียูลี: pecugne
• อิดอ: pekunio

• อิตาลี: pecunia (literary)
• โปรตุเกส: pecúnia
• โรมาเนีย: pecunie
• สเปน: pecunia (slang)[1], impecune[2]

อ้างอิง

• pecunia ใน Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• pecunia ใน Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• pecunia ใน Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
• pecunia ใน Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
• Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎^[3], London: Macmillan and Co.
• pecunia ใน Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
• pecunia ใน William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin