raja

ดูเพิ่ม: rajā

ภาษามาเลเซีย

รากศัพท์

จากสันสกฤต राजन् (ราชนฺ, “ราชา, เจ้าชาย”), จากอินโด-อารยันดั้งเดิม *Hrā́ȷ́ā (“ราชา”), จากอินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม *Hrā́ȷ́ā, จากอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *h₃rḗǵ-ō, จาก*h₃rḗǵs (“ผู้ปกครอง, ราชา”)

การออกเสียง

• (Johor-Selangor) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ra.d͡ʒə/
• (Riau-Lingga) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ra.d͡ʒa/
• สัมผัส: -ad͡ʒə, -d͡ʒə, -ə

คำนาม

raja (อักษรยาวี راج, พหูพจน์ raja-raja, สัมพันธการกบุคคลที่หนึ่งไม่ทางการ rajaku, สัมพันธการกบุคคลที่สอง rajamu, สัมพันธการกบุคคลที่สาม rajanya)

1. ราชา
2. (หมากรุก) คิง, ขุน

ภาษาอะตง

รากศัพท์

ยืมมาจากเบงกอล রাজা (ราชา) หรือฮินดี राजा (ราชา), จากสันสกฤต राजन् (ราชนฺ)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /rad͡ʑa/

คำนาม

raja (อักษรเบงกอล রাজা)

1. ราชา