vita

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: vīta

ภาษาละติน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาอิตาลิกดั้งเดิม *gʷītā. อาจจาก ภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *gʷih₃wo-teh₂ (เทียบ ภาษากรีกโบราณ βίοτος (bíotos, ชีวิต), ภาษาไอริชเก่า bethu, bethad, ภาษาไอริช beatha, ภาษาเวลส์ bywyd, ภาษาสลาวอนิกคริสตจักรเก่า животъ (životŭ, ชีวิต), ภาษาลิทัวเนีย gyvatà (ชีวิต), ภาษาสันสกฤต जीवित (jīvitá), Avestan gayo (accusative ǰyātum) "ชีวิต")), จาก*gʷeyh₃- (to live).

การออกเสียง[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ข้อผิดพลาด Lua ใน มอดูล:la-nominal บรรทัดที่ 2484: Parameter 2 is not used by this template.

  1. ชีวิต

การผันรูป[แก้ไข]

การผันรูปที่หนึ่ง

การก เอกพจน์ พหูพจน์
กรรตุการก
(nominative)
vīta vītae
สัมพันธการก
(genitive)
vītae vītārum
สัมปทานการก
(dative)
vītae vītīs
กรรมการก
(accusative)
vītam vītās
อปาทานการก
(ablative)
vītā vītīs
สัมโพธนการก
(vocative)
vīta vītae

ลูกคำ[แก้ไข]

คำที่เกี่ยวข้อง[แก้ไข]

คำสืบทอด[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

vītā

  1. บุรุษที่สอง เอกพจน์ ปัจจุบันกาล กรรตุวาจก มาลาสั่งของ vītō

อ้างอิง[แก้ไข]

  • vita”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vita”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • vita”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
  • vita in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to live a happy (unhappy) life: vitam beatam (miseram) degere
    • to live (all) one's life (honourably, in the country, as a man of learning): vitam, aetatem (omnem aetatem, omne aetatis tempus) agere (honeste, ruri, in litteris), degere, traducere
    • the rest of one's life: quod reliquum est vitae
    • to finish one's career: vitae cursum or curriculum conficere
    • to reach one's hundredth year, to live to be a hundred: vitam ad annum centesimum perducere
    • to starve oneself to death: inediā mori or vitam finire
    • on one's last day: supremo vitae die
    • to give up the ghost: extremum vitae spiritum edere
    • to put an end to one's life: vitae finem facere
    • such was the end of... (used of a violent death): talem vitae exitum (not finem) habuit (Nep. Eum. 13)
    • to sacrifice oneself for one's country: vitam profundere pro patria
    • power over life and death: potestas vitae necisque
    • to be in peril of one's life: in vitae discrimine versari
    • to risk one's life: salutem, vitam suam in discrimen offerre (not exponere)
    • to recklessly hazard one's life: in periculum capitis, in discrimen vitae se inferre
    • to earn a precarious livelihood: vitam inopem sustentare, tolerare
    • to live in poverty, destitution: vitam in egestate degere
    • to sully one's fair fame: vitae splendori(em) maculas(is) aspergere
    • to injure a man's character, tarnish his honour: notam turpitudinis alicui or vitae alicuius inurere
    • we know from experience: usu rerum (vitae, vitae communis) edocti sumus
    • to choose a career, profession: genus vitae (vivendi) or aetatis degendae deligere
    • to enter upon a career: viam vitae ingredi (Flacc. 42. 105)
    • a lifelike picture of everyday life: morum ac vitae imitatio
    • to give an account of a man's life: vitam alicuius exponere
    • to make a sketch of a man's life: vitam alicuius depingere
    • a good conscience: conscientia recta, recte facti (factorum), virtutis, bene actae vitae, rectae voluntatis
    • a sound and sensible system of conduct: vitae ratio bene ac sapienter instituta
    • the principles which I have followed since I came to man's estate: meae vitae rationes ab ineunte aetate susceptae (Imp. Pomp. 1. 1.)
    • the necessaries of life: res ad vitam necessariae
    • comfor: vitae commoditas iucunditasque
    • to provide some one with a livelihood: omnes ad vitam copias suppeditare alicui
    • to endure a life of privation: vitam (inopem) tolerare (B. G. 7. 77)
    • social life: vitae societas
    • to unite isolated individuals into a society: dissipatos homines in (ad) societatem vitae convocare (Tusc. 1. 25. 62)
    • to live a lonely life: vitam solitariam agere
    • he has power over life and death: potestatem habet in aliquem vitae necisque (B. G. 1. 16. 5)
    • (ambiguous) country life (the life of resident farmers, etc.: vita rustica
    • (ambiguous) country life (of casual, temporary visitors): rusticatio, vita rusticana
    • (ambiguous) to be alive: in vita esse
    • (ambiguous) to enjoy the privilege of living; to be alive: vita or hac luce frui
    • (ambiguous) as long as I live: dum vita suppetit; dum (quoad) vivo
    • (ambiguous) if I live till then: si vita mihi suppeditat
    • (ambiguous) if I live till then: si vita suppetit
    • (ambiguous) the evening of life: vita occidens
    • (ambiguous) to depart this life: (de) vita decedere or merely decedere
    • (ambiguous) to depart this life: (ex) vita excedere, ex vita abire
    • (ambiguous) to depart this life: de vita exire, de (ex) vita migrare
    • (ambiguous) to take one's own life: se vita privare
    • (ambiguous) that is the way of the world; such is life: sic vita hominum est
    • (ambiguous) happiness, bliss: beata vita, beate vivere, beatum esse
    • (ambiguous) to live a life free from all misfortune: nihil calamitatis (in vita) videre
    • (ambiguous) a man's life is at stake, is in very great danger: salus, caput, vita alicuius agitur, periclitatur, in discrimine est or versatur
    • (ambiguous) the contemplative life of a student: vita umbratilis (vid. sect. VII. 4)
    • (ambiguous) to have attained to a high degree of culture: omni vita atque victu excultum atque expolitum esse (Brut. 25. 95)
    • (ambiguous) to civilise men, a nation: homines, gentem a fera agrestique vita ad humanum cultum civilemque deducere (De Or. 1. 8. 33)
    • (ambiguous) moral science; ethics: philosophia, quae est de vita et moribus (Acad. 1. 5. 19)
    • (ambiguous) moral science; ethics: philosophia, in qua de bonis rebus et malis, deque hominum vita et moribus disputatur
    • (ambiguous) a thing is taken from life: aliquid e vita ductum est
    • (ambiguous) a virtuous (immoral) life: vita honesta (turpis)
    • (ambiguous) a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis, vitiis dedita
    • (ambiguous) a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis inquinata
    • (ambiguous) character: natura et mores; vita moresque; indoles animi ingeniique; or simply ingenium, indoles, natura, mores
    • (ambiguous) the busy life of a statesman: vita occupata (vid. sect. VII. 2)
    • (ambiguous) private life: vita privata (Senect. 7. 22)

ภาษาอิตาลี[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

vita ญ. (พหูพจน์ vite)

  1. ชีวิต