ปลาย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *plaːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩖᩣ᩠ᨿ (ปลาย), ภาษาลาว ປາຍ (ปาย), ภาษาไทลื้อ ᦔᦻ (ปาย), ภาษาไทใหญ่ ပၢႆ (ปาย), ภาษาไทใต้คง ᥙᥣᥭ (ปาย), ภาษาอาหม 𑜆𑜩𑜤 (ปาย์) หรือ 𑜈𑜩𑜤 (บาย์), ภาษาจ้วง byai
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปฺลาย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bplaai |
| ราชบัณฑิตยสภา | plai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /plaːj˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ปลาย
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /paːj˨˦/
คำนาม
[แก้ไข]ปลาย
- อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩖᩣ᩠ᨿ (ปลาย)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอาหม/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːj
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- Pages with language headings in the wrong order
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย