เก่งกาจ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เก่ง + (กาจ เทียบภาษาเขมร កាច (กาจ, “ดุร้าย, รุนแรง”))
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | เก็่ง-กาด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gèng-gàat |
ราชบัณฑิตยสภา | keng-kat | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /keŋ˨˩.kaːt̚˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
เก่งกาจ (คำอาการนาม ความเก่งกาจ)