เทียน
ภาษาไทย
[แก้ไข]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เทียน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tiian |
| ราชบัณฑิตยสภา | thian | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰia̯n˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ dyān หรือ dyan (“เทียน”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ທຽນ (ทย̂น), ไทดำ ꪕꪸꪙ (ต̱ย̂น), ไทขาว ꪕꪸꪙ, เขมร ទៀន (เทียน)
คำนาม
[แก้ไข]เทียน
- เครื่องตามไฟที่ฟั่นหรือหล่อด้วยขี้ผึ้งหรือไขเป็นต้น มีไส้อยู่ตรงใจกลาง (คำลักษณนาม เล่ม)
- (ภาษาปาก, สแลง) อวัยวะเพศชาย
คำพ้องความ
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]เทียน
- ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Impatiens balsamina L. ในวงศ์ Balsaminaceae ลำต้นอวบน้ำ ดอกมีสีต่าง ๆ กัน เช่น ขาว ชมพู ม่วง
คำพ้องความ
[แก้ไข]รากศัพท์ 3
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]เทียน
- ชื่อเครื่องยาสมุนไพรจำพวกหนึ่ง ได้จากผลและเมล็ดแห้งของไม้ล้มลุก มีหลายชนิด คือ เทียนทั้ง 5 ได้แก่ เทียนขาว เทียนข้าวเปลือก เทียนดำ เทียนแดง เทียนตาตั๊กแตน เทียนทั้ง 7 เพิ่ม เทียนเยาวพาณี เทียนสัตตบุษย์ เทียนทั้ง 9 เพิ่ม เทียนตากบ เทียนเกล็ดหอย และยังมีเทียนพิเศษอีกหลายชนิด เช่น เทียนลวด เทียนขม เทียนแกลบ
รากศัพท์ 4
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]เทียน
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ia̯n
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเขมรเก่าสมัยอังกอร์
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมรเก่าสมัยอังกอร์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม เล่ม
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทย/l
- th:พืช