ใบขับขี่

ภาษาไทย

รากศัพท์

ใบ +‎ ขับขี่

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไบ-ขับ-ขี่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bai-kàp-kìi
	ราชบัณฑิตยสภา	bai-khap-khi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/baj˧.kʰap̚˨˩.kʰiː˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ใบขับขี่ (คำลักษณนาม ใบ)

1. (ภาษาปาก) ใบอนุญาตขับขี่, ใบอนุญาตขับรถ

   ตำรวจเหล่านั้นเอาใบขับขี่ของคุณไป

   (The Blues Brothers, 1980)