ช่อ
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ช่อ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chɔ̂ɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | cho | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰɔː˥˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ฉ้อ | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 束 (MC syowk); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊໍ່ (ซํ่); อาจร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ ၸေႃႈ (จ้อ̂)
คำนาม[แก้ไข]
ช่อ (คำลักษณนาม ช่อ)
- ใบไม้หรือดอกไม้ที่แตกออกเป็นพวง
- เรียกดอกของต้นไม้บางชนิดเช่นมะม่วงและสะเดาที่ออกดอกเล็ก ๆ เป็นกลุ่มหรือเป็นพวง
- ช่อมะม่วง
- ช่อสะเดา
- ใบไม้หรือดอกไม้ที่ผูกเป็นกลุ่มหรือเป็นพวง
- โดยปริยายเรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
- ช่อดอกไม้ไฟ
- โคมช่อองุ่น
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ช่อ