ญาณ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี ญาณ

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ยาน[เสียงสมาส]
ยา-นะ-
[เสียงสมาส]
ยาน-นะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงyaanyaa-ná-yaan-ná-
ราชบัณฑิตยสภาyanya-na-yan-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/jaːn˧/(สัมผัส)/jaː˧.na˦˥.//jaːn˧.na˦˥./
คำพ้องเสียงยาน

คำนาม[แก้ไข]

ญาณ

  1. (ศาสนาพุทธ) ปรีชาหยั่งรู้หรือกำหนดรู้ที่เกิดจากอำนาจสมาธิ
  2. ความสามารถหยั่งรู้เป็นพิเศษ

คำประสม[แก้ไข]

ภาษาบาลี[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ญา +‎ ยุ หรือ ญา +‎ อน; เทียบภาษาสันสกฤต ज्ञान (ชฺญาน)

คำนาม[แก้ไข]

ญาณ ช. หรือ ก.

  1. ญาณ, ปัญญา, ความรู้แจ้ง

การผันรูป[แก้ไข]