ยุ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เทียบภาษาลาว ຍູ້ (ยู้), ภาษาอีสาน ยู้, ภาษาคำเมือง ᨿᩪ᩶ (ยู้), ภาษาเขิน ᨿᩪ᩶ (ยู้), ภาษาไทลื้อ ᦍᦴᧉ (ยู้), ภาษาไทใหญ่ ယူႉ (ยู๎), ယု (ยุ) ซึ่งทั้งหมดแปลว่า ดัน, ผลัก, แทง; ช่วย; กระตุ้น
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ยุ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | yú |
ราชบัณฑิตยสภา | yu | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /juʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
ยุ (คำอาการนาม การยุ)