ตุ๋น

ดูเพิ่ม: ตน, ตัน, ตั๊น, ตีน, ตื่น, ตื้น, ตุน, ตุ่น, ตูน, ตฺีน, และ ต้น

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาหมิ่นใต้ 燉／炖 (tūn / dung6 ตุ๋ง/ตุ๋น/ตุ่น, “ตุ๋น, เคี่ยว”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตุ๋น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtǔn
	ราชบัณฑิตยสภา	tun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tun˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

ตุ๋น (คำอาการนาม การตุ๋น)

1. ทำให้สุกด้วยวิธีเอาของใส่ภาชนะวางในภาชนะที่มีน้ำแล้วเอาฝาครอบ ตั้งไฟให้น้ำเดือด

   ตุ๋นไข่

   ตุ๋นข้าว

2. เคี่ยวให้เปื่อย

   ตุ๋นเนื้อ

   ตุ๋นเป็ด

3. (ภาษาปาก) หลอกลวงเอาไปแทบหมดตัว

คำนาม

ตุ๋น

1. เรียกสิ่งที่ทำให้สุกโดยวิธีดังกล่าว

   ไข่ตุ๋น

   เนื้อตุ๋น

   เป็ดตุ๋น