เมื้อ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (ล้าสมัย) เมือ
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *mɯəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເມືອ (เมือ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦙᦲ (เมี), ภาษาไทใหญ่ မိူဝ်း (เมิ๊ว)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เมื้อ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mʉ́ʉa |
ราชบัณฑิตยสภา | muea | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mɯa̯˦˥/(สัมผัส) | |
ไฟล์เสียง |
คำกริยา[แก้ไข]
เมื้อ
- (ล้าสมัย) ไป, กลับ
- เข้ารุกรวนทวนแทง รแรงเร่งมาหนา ถึงพิมพิสาครราช พระบาทขาดคอช้าง ขุนพลคว้างขวางรบ กันพระศพกษัตรีย์ หนีเมื้อเมืองท่านไท ครั้นพระศพเข้าได้ ลั่นเขื่อนให้หับทวาร ท่านนา(พระลอ)
- ธก็สั่งมนตรี แลไพร่ฟ้า ช้างม้าคลี่คืนเมื้อ โองการเชื้อสองพี่ คิดที่เราจะไป ก็ให้ผูกกระไดข่าวคอย ผู้รู้รอยชาวด่าน หว่านความรักชักชิด(พระลอ)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɯa̯
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีลิงก์เสียง
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่ล้าสมัย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้