เอ็ง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เอง และ เอ๋ง

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

เป็นไปได้ว่ายืมมาจากภาษาเขมรเก่า ឯង (เอง), ឯង៑ (เองฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ឯង (เอง); ร่วมรากกับ เอง

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เอ็ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงeng
ราชบัณฑิตยสภาeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔeŋ˧/(สัมผัส)

คำสรรพนาม[แก้ไข]

เอ็ง

  1. (ภาษาปาก) บุคคลที่สอง ซึ่งบุคคลแรกหรือประธานกำลังพูดคุยด้วย คำแทนบุคคลที่สอง

คำพ้องความ[แก้ไข]

ดูที่ อรรถาภิธาน:เอ็ง