ไส้กรอก

ภาษาไทย

รากศัพท์

ไส้ +‎ กรอก

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไส้-กฺรอก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sâi-grɔ̀ɔk
	ราชบัณฑิตยสภา	sai-krok
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saj˥˩.krɔːk̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ไส้กรอก (คำลักษณนาม อัน)

1. ชื่ออาหารคาวชนิดหนึ่ง เอาเนื้อสัตว์หรือข้าวสุกผสมเครื่องปรุงยัดในไส้หมูเป็นต้น
2. (ภาษาปาก, สแลง, ขำขัน) อวัยวะเพศชาย

คำแปลภาษาอื่น

ชื่ออาหารคาวชนิดหนึ่ง

• จีน:

  จีนกลาง: 香腸／香肠 (zh), 香肠／香肠 (zh) (xiāngcháng)

• ฝรั่งเศส: saucisse (fr) ญ.
• พม่า: ဝက်အူချောင်း (my) (วก์อูขฺเยาง์:)
• ลักเซมเบิร์ก: Zoossiss ญ.
• ลาว: ໄສ້ອົ່ວ (lo) (ไส้อ็่ว), ອົ່ວ (อ็่ว)
• สวีเดน: korv (sv) ร.
• อังกฤษ: sausage (en)
• อาหรับ: نُقَانِق‎ ช. (นุกานิก), سُجُق‎ ช. (ซุญุก)
• ฮังการี: kolbász (hu)
• ฮุนสริก: Worst ญ.
• เขมร: សាច់ក្រក (สาจ̍กฺรก)
• เดนมาร์ก: pølse (da) ร.
• เยอรมัน: Wurst (de) ญ.
• เวียดนาม: xúc xích (vi)

อวัยวะเพศชาย — ให้ดูที่ อวัยวะเพศชาย