बच्चा

ภาษาฮินดี

รากศัพท์

ยืมมาจากเปอร์เซียคลาสสิก بچه (bačča), จากภาษาเปอร์เซียกลาง wck' (waččag, “เด็ก, ทารก, ลูกสัตว์”), จากภาษาอิเรเนียนดั้งเดิม *wacáh (“ลูกวัว”), จากภาษาอินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม *watsás; ร่วมรากกับ बछड़ा (พฉฑ̱า, “ลูกวัว, เด็ก, เด็กชาย”) ซึ่งรับมาโดยตรงจากภาษาสันสกฤต वत्स (วตฺส)

การออกเสียง

• (เดลี) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /bət̪.t͡ʃɑː/, [bɐt̚.t͡ʃäː]

• เสียง:

  (file)

• การแบ่งพยางค์: बच्चा
• สัมผัส: -ət͡ʃ.t͡ʃɑː

คำนาม

बच्चा (พจฺจา) ช. (เพศหญิง बच्ची, การสะกดภาษาอูรดู بچہ)

1. เด็ก

   यह तो एक बच्चा भी जानता है।

   ยห โต เอก พจฺจา ภี ชานตา ไหฯ

   Even a child knows this.

   คำพ้องความ: बाल (พาล), लड़का (ลฑ̱กา)

   คำจ่ากลุ่ม: व्यक्ति (วฺยกฺติ), मनुष्य (มนุษฺย), मानस (มานส)

   คำลูกกลุ่ม: शिशु (ศิศุ, “baby”)

2. ลูก (ของสัตว์)

   हिरन के बच्चे घास में छिपते हैं।

   หิรน เก พจฺเจ ฆาส เมํ ฉิปเต ไหํฯ

   Fawns (the young of deer) hide in the grass.

   คำจ่ากลุ่ม: जानवर (ชานวร), जंतु (ชํตุ)

อ้างอิง

• Bahri, Hardev (1989), “बच्चा”, in Siksarthi Hindi-Angrejhi Sabdakosa [Learners' Hindi-English Dictionary], Delhi: Rajpal & Sons.
• แม่แบบ:R:UR-HI-EN