กระจาบ

ภาษาไทย

รากศัพท์

แผลงมาจาก จาบ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กฺระ-จาบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	grà-jàap
	ราชบัณฑิตยสภา	kra-chap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kra˨˩.t͡ɕaːp̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

กระจาบ (คำลักษณนาม ตัว)

1. (นก~) ชื่อนกขนาดเล็ก วงศ์ย่อย Ploceinae ในวงศ์ Ploceidae ปากหนารูปกรวย ปลายหางมน ขนหัวและขนตัวลาย ในฤดูผสมพันธุ์ขนหัวเพศผู้เปลี่ยนเป็นสีเหลือง มี ๓ ชนิด คือ กระจาบธรรมดาหรือกระจาบอกเรียบ[ Ploceus philippinus (Linn.)] กระจาบอกลาย [ P. manyar (Horsfield)] ทำรังด้วยหญ้าหรือฟางข้าวห้อยอยู่กับกิ่งไม้หรือต้นพืชน้ำเช่นกก ปากรังอยู่ด้านล่าง และกระจาบทอง [ P. hypoxanthu s (Sparrman)] ทำรังด้วยหญ้าหรือฟางข้าวโอบหุ้มกิ่งไม้หรือใบพืชน้ำ ปากรังอยู่ทางด้านข้าง มักอยู่รวมกันเป็นหมู่ กินเมล็ดพืช