กระยา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ក្រយា (กฺรยา), ក្រាយា (กฺรายา), ក្រ្យា (กฺรฺยา), เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาสันสกฤต क्रयणक (กฺรยณก, ของซื้อ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ក្រយា (กฺรยา)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์กฺระ-ยา
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgrà-yaa
ราชบัณฑิตยสภาkra-ya
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kra˨˩.jaː˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

กระยา

  1. (ร้อยกรอง) เครื่อง, สิ่งของ, เครื่องกิน
    เทียนธูปแลประทีปชวาลา เครื่องโภชนกระยา สังเวยประดับทุกพรรณ
    (ดุษฎีสังเวยกล่อมช้างของเก่า ครั้งกรุงเก่า)