กราบ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กฺราบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gràap
	ราชบัณฑิตยสภา	krap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kraːp̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำนาม

กราบ

1. ไม้เสริมแคมเรือให้สูงขึ้น, ส่วนของเรือตอนที่มีไม้เสริม, ไม้กระดานที่ติดตรงแคมเรือไปตามแนวนอนสำหรับเดิน, เรียกส่วนด้านข้างของเรือรบเรือสินค้าเป็นต้น

รากศัพท์ 2

คำกริยา

กราบ (คำอาการนาม การกราบ)

1. แสดงความเคารพด้วยวิธีนั่งประนมมือขึ้นเสมอหน้าผาก แล้วน้อมศีรษะลงจดพื้น, ถ้าหมอบแล้วน้อมศีรษะลงจดมือที่ประนมอยู่กับพื้น เรียกว่า หมอบกราบ, ประนมมือเสมอหน้าผาก แล้วน้อมศีรษะลงจดมือที่วางอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง ก็อนุโลมถือว่าเป็นกราบ เช่น กราบลงบนตัก, เรียกกราบโดยให้อวัยวะทั้ง 5 คือ เข่าทั้ง 2 มือทั้ง 2 และหน้าผาก จดลงกับพื้นว่า กราบโดยเบญจางคประดิษฐ์ เป็นอาการแสดงความเคารพอย่างสูงสุด
2. โดยปริยายใช้เป็นคำแสดงอาการเคารพเหมือนอย่างกราบ

   กราบทูล

   กราบเรียน

รากศัพท์ 2

คำกริยา

กราบ (คำอาการนาม การกราบ)

1. (โบราณ) นอน

   เถ้าก็กราบกรนอึงอยู่นั้น

   (ม. คำหลวง กุมาร)

รากศัพท์ 3

คำสันธาน

กราบ

1. (โบราณ) ตราบ

   กราบเท่ากัลปาวสาน

   (พงศ. อยุธยา)

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /xaːp˨˩/

คำกริยา

กราบ (คำอาการนาม ก๋ารกราบ หรือ ก๋านกราบ)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩕᩣ᩠ᨷ (กราบ)