ข้ามไปเนื้อหา

กวย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ก่วย, ก้วย, และ ก๋วย

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์กวย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงguai
ราชบัณฑิตยสภาkuai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kua̯j˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับอีสาน กวย, ลาว ກວຍ (กวย), คำเมือง ᨠ᩠ᩅ᩠ᨿ (กวย), เขิน ᨠ᩠ᩅ᩠ᨿ (กวย), ไทลื้อ ᦂᦽ (โกย), ไทดำ ꪀꪺꪥ (กัวย), ไทใหญ่ ၵူၺ် (กูญ), ไทใต้คง ᥐᥨᥭ (โกย), จ้วง gyoi, จ้วงแบบจั่วเจียง gyuoi, guoi

คำนาม

[แก้ไข]

กวย

  1. (โบราณ, ร้อยกรอง) ตะกร้า

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

ยืมมาจากกูย กวย (คน)

คำนาม

[แก้ไข]

กวย

  1. อีกรูปหนึ่งของ ส่วย

คำวิสามานยนาม

[แก้ไข]

กวย

  1. อีกรูปหนึ่งของ ส่วย

ภาษาอีสาน

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠ᩠ᩅᩱ (กไว), ไทย ไกว, ลาว ໄກວ (ไกว) หรือ ກວຍ (กวย), ไทลื้อ ᦺᦦ (ไกฺว), ไทใหญ่ ၵႂႆ (กฺไว); เทียบเวียดนาม quay หรือ เวียดนาม quậy

คำกริยา

[แก้ไข]

กวย (คำอาการนาม การกวย)

  1. ไกว, แกว่ง