กุรุพินท์
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต कुरुविन्द (กุรุวินฺท) หรือภาษาบาลี กุรุวินฺท
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กุ-รุ-พิน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gù-rú-pin |
| ราชบัณฑิตยสภา | ku-ru-phin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ku˨˩.ru˦˥.pʰin˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]กุรุพินท์