ขรุขระ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี ขร (“ขรุขระ”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ขฺรุ-ขฺระ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | krù-krà |
| ราชบัณฑิตยสภา | khru-khra | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰru˨˩.kʰraʔ˨˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ขรุขระ (คำอาการนาม ความขรุขระ)