ข้ามไปเนื้อหา

ญาณ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากบาลี ญาณ

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ยาน[เสียงสมาส]
ยา-นะ-
[เสียงสมาส]
ยาน-นะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงyaanyaa-ná-yaan-ná-
ราชบัณฑิตยสภาyanya-na-yan-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/jaːn˧/(สัมผัส)/jaː˧.na˦˥.//jaːn˧.na˦˥./
คำพ้องเสียงยาน

คำนาม

[แก้ไข]

ญาณ

  1. (ศาสนาพุทธ) ปรีชาหยั่งรู้หรือกำหนดรู้ที่เกิดจากอำนาจสมาธิ
  2. ความสามารถหยั่งรู้เป็นพิเศษ

ลูกคำ

[แก้ไข]

ภาษาบาลี

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ญา + ยุ หรือ ญา + อน; เทียบสันสกฤต ज्ञान (ชฺญาน)

คำนาม

[แก้ไข]

ญาณ ช. หรือ ก.

  1. ญาณ, ปัญญา, ความรู้แจ้ง

การผันรูป

[แก้ไข]

คำสืบทอด

[แก้ไข]
  • เขิน: ᨬᩣᨱ (ญาณ)
  • คำเมือง: ᨬᩣᨱ (ญาณ)
  • ไทย: ญาณ
  • ไทใหญ่: ၺၢၼ်ႇ (ญ่าน)
  • ลาว: ຍານ (ยาน)/ຍານະ (ยานะ)