สมาธิ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต समाधि (สมาธิ, “ความตั้งมั่นแห่งจิต”), จากภาษาบาลี สมาธิ (“ความตั้งมั่นแห่งจิต”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สะ-มา-ทิ	ส̄ะ-มา-ทิ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sà-maa-tí	sa-maa-tí
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-ma-thi	sa-ma-thi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sa˨˩.maː˧.tʰiʔ˦˥/(สัมผัส)	/sa˧.maː˧.tʰiʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

สมาธิ

1. ความตั้งมั่นแห่งจิต
2. (ศาสนาพุทธ, ศาสนาฮินดู) ความสำรวมใจให้แน่วแน่เพื่อให้จิตใจสงบหรือเพื่อให้เกิดปัญญาเห็นแจ้ง

คำประสม

• ขัดสมาธิ
• เข้าสมาธิ
• มิจฉาสมาธิ
• สมาธิสั้น
• สัมมาสมาธิ

 

คำแปลภาษาอื่น

สมาธิ

• คำเมือง: ᩈᨾᩣᨵᩥ (nod) (สมาธิ)
• จีน:

  จีนกลาง: 注意力／注意力 (zh) (zhùyìlì), 專注／专注 (zh), 专注／专注 (zh) (zhuānzhù)

• ไทใหญ่: သမႃႇထိ (shn) (สม่าถิ)
• ลาว: ສະມາທິ (lo) (สะมาทิ)
• อังกฤษ: concentration (en) (คอนซันเทรฌัน), meditation (en) (เม็ดดะเทฌัน)
• ฮินดี: केंद्रीकरण (hi) ช. (เกํทฺรีกรณ), एकाग्रता (hi) ญ. (เอกาคฺรตา)

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /sa.maː˧˧.tʰiʔ˦˥/

คำนาม

สมาธิ

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩈᨾᩣᨵᩥ (สมาธิ)