ดำรง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาเขมรเก่า តំរង៑ (ตํรงฺ), តំម្រង (ตํมฺรง), តុំម្រង (ตุํมฺรง), តុំរ្រង (ตุํรฺรง) ซึ่งแผลงมาจาก ត្រង (ตฺรง); เทียบภาษาเขมร តំរង់ (ตํรง̍)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ดำ-รง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dam-rong |
ราชบัณฑิตยสภา | dam-rong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /dam˧.roŋ˧/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
ดำรง (คำอาการนาม การดำรง)
- ทรงไว้, ชูไว้, ทำให้คงอยู่, เช่น ดำรงวงศ์ตระกูล ดำรงธรรม, คงอยู่
- ประเทศชาติจะดำรงอยู่ได้ด้วยความสามัคคี
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ดำรง (คำอาการนาม ความดำรง)