ดุอาอ์
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมโดยเรียนรู้จากภาษาอาหรับ دُعَاء (ดุอาอ, “การวิงวอน”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ดุ-อา | ดุ-อ̄าฯ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dù-aa | dù-aaʔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | du-a | du-aʔ | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /du˨˩.ʔaː˧/(สัมผัส) | /du˨˩.ʔaːʔ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ดุอาอ์