บริบูรณ์
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากสันสกฤต परिपूरण (ปริปูรณ) หรือบาลี ปริปูรณ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | บอ-ริ-บูน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bɔɔ-rí-buun |
| ราชบัณฑิตยสภา | bo-ri-bun | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bɔː˧.ri˦˥.buːn˧/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]บริบูรณ์ (คำอาการนาม ความบริบูรณ์)
คำวิสามานยนาม
[แก้ไข]บริบูรณ์