พินทุ์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี พินฺทุ (“หยาด, จุด”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พิน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pin |
ราชบัณฑิตยสภา | phin | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰin˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง |
คำนาม[แก้ไข]
พินทุ์
- อีกรูปหนึ่งของ พินทุ (“หยาด, จุด”)