พิณ

ดูเพิ่ม: พณ.

ภาษาไทย

ยืมมาจากสันสกฤต वीणा (วีณา) หรือบาลี วีณา; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨻᩥ᩠ᨱ (พิณ), ᩅᩦᨱᩣ (วีณา), ลาว ພິນ (พิน), ວີນາ (วีนา), เขมร ពិណ (พิณ)

การแบ่งพยางค์		พิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pin
	ราชบัณฑิตยสภา	phin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pʰin˧/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ภิน ภินท์ ภินทน์

พิณ