พึ่งพา

ภาษาไทย

รากศัพท์

พึ่ง +‎ พา

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พึ่ง-พา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pʉ̂ng-paa
	ราชบัณฑิตยสภา	phueng-pha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰɯŋ˥˩.pʰaː˧/(สัมผัส)

คำกริยา

พึ่งพา (คำอาการนาม การพึ่งพา หรือ ความพึ่งพา)

1. อาศัยกัน, ช่วยเหลือกัน