พึ่ง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: พง, พัง, พิง, พึง, พุง, และ พุ่ง

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์พึ่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpʉ̂ng
ราชบัณฑิตยสภาphueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰɯŋ˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงผึ้ง

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພຶ່ງ (พึ่ง)

คำกริยา[แก้ไข]

พึ่ง (คำอาการนาม การพึ่ง)

  1. (สกรรม) อาศัย, พักพิง, ขอความช่วยเหลือ
    พึ่งบารมีคนอื่น
    ไปพึ่งเขาอยู่
    หนีร้อนมาพึ่งเย็น

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำกริยาคุณศัพท์[แก้ไข]

พึ่ง (คำอาการนาม ความพึ่ง)

  1. เวลาที่ล่วงไปหยกในขณะที่พูดนั้น
    เขาพึ่งไป
  2. ห้ามไม่ให้กระทำในขณะนั้น
    อย่าพึ่งไป
    อย่าพึ่งกิน