ฟ้อน

ดูเพิ่ม: ฟอน และ ฟ่อน

ภาษาไทย

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨼᩬ᩶ᩁ (ฟอ้ร), เขิน ᨼᩬ᩶ᩁ (ฟอ้ร), ลาว ຟ້ອນ (ฟ้อน), ไทลื้อ ᦝᦸᧃᧉ (ฟ้อ̂น), ไทใหญ่ ၽွၼ်ႉ (ผ๎อ̂น) หรือ ၾွၼ်ႉ (ฝ๎อ̂น), จ้วง fwen (เฝือน, “รำ, ร้อง”)

การแบ่งพยางค์		ฟ้อน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fɔ́ɔn
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	fon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/fɔːn˦˥/^{(สัมผัส)}

ฟ้อน (คำอาการนาม การฟ้อน)

รำ

ฟ้อน (คำอาการนาม ก๋ารฟ้อน หรือ ก๋านฟ้อน)

ฟ้อน (คำอาการนาม การฟ้อน)