ภูษา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भूषा (ภูษา, “เครื่องประดับ”); เทียบภาษาบาลี ภูสา (“เครื่องประดับ”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พู-สา | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | puu-sǎa |
ราชบัณฑิตยสภา | phu-sa | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰuː˧.saː˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ภูษา