ลักษณ
ดูเพิ่ม: ลักษณ์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต लक्षण (ลกฺษณ, “สิ่งชี้บอก, เครื่องหมาย”); เทียบภาษาบาลี ลกฺขณ
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] ลัก-สะ-หฺนะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lák-sà-nà- |
| ราชบัณฑิตยสภา | lak-sa-na- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lak̚˦˥.sa˨˩.na˨˩./ | |
คำนาม[แก้ไข]
ลักษณ
- อีกรูปหนึ่งของ ลักษณ์