ลิขิต
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต लिखित (ลิขิต, “เอกสารที่เขียน; การเขียน; ที่เขียนไว้”) หรือ ภาษาบาลี ลิขิต (“idem”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ลิ-ขิด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lí-kìt |
| ราชบัณฑิตยสภา | li-khit | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /li˦˥.kʰit̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ลิขิต
ลูกคำ
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]ลิขิต (คำอาการนาม การลิขิต)