ศศิน
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต शशिन् (ศศินฺ, แปลตรงตัวว่า “ซึ่งมีกระต่าย”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สะ-สิน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-sǐn |
ราชบัณฑิตยสภา | sa-sin | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.sin˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ศศิน