ศิลปะ
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต शिल्प (ศิลฺป); เทียบภาษาบาลี สิปฺป
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | สิน-ละ-ปะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǐn-lá-bpà |
| ราชบัณฑิตยสภา | sin-la-pa | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sin˩˩˦.la˦˥.paʔ˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ศิลปะ
- อีกรูปหนึ่งของ ศิลป์
ลูกคำ
[แก้ไข]- งานศิลปะ
- โรคศิลปะ
- ศิลปะการต่อสู้
- ศิลปะการป้องกันตัว
- ศิลปะการแสดง
- ศิลปะขยะ
- ศิลปะจิตอลวน
- ศิลปะชีวรูป
- ศิลปะไซเบอร์
- ศิลปะไซเบอร์เนติก
- ศิลปะดิบ
- ศิลปะทรงรูป
- ศิลปะนามธรรม
- ศิลปะปฏิบัติ
- ศิลปะประชานิยม
- ศิลปะประยุกต์
- ศิลปะพื้นบ้าน
- ศิลปะภาพพิมพ์
- ศิลปะมนัสปรีดิ์
- ศิลปะร่วมสมัย
- ศิลปะลวงตา
- ศิลปะวัตถุวิสัย
- ศิลปะสถาปัตยกรรม
- ศิลปะสมถะ
- ศิลปะสลายตัว
- ศิลปะแสดงลักษณ์
- ศิลปะอนารยชน
- สกุลศิลปะ
- สำนักศิลปะ