ศิลป์
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากสันสกฤต शिल्प (ศิลฺป); เทียบบาลี สิปฺป
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | สิน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǐn |
| ราชบัณฑิตยสภา | sin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sin˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำนาม
[แก้ไข]ศิลป์
- ฝีมือ, ฝีมือทางการช่าง, ฝีมือในด้านใดด้านหนึ่ง
- สิ่งที่มนุษย์เลียนแบบ ทดแทน หรือต่อต้านผลงานของธรรมชาติ, การทำให้วิจิตรพิสดาร
- การแสดงออกซึ่งอารมณ์สะเทือนใจให้ประจักษ์ด้วยสื่อต่าง ๆ อย่างเสียง เส้น สี ผิว รูปทรง เป็นต้น
ลูกคำ
[แก้ไข]- กฤตศิลป์
- กามิกศิลป์
- กายศิลป์
- งานศิลป์
- จลนศิลป์
- จุลศิลป์
- ช่างศิลป์
- ดุริยางคศิลป์
- ทัศนศิลป์
- ทุเวชศิลป์
- เทวศิลป์
- ธนูศิลป์
- นฤมิตศิลป์
- นวศิลป์
- นาฏศิลป์
- นารายณ์ประลองศิลป์
- นิเทศศิลป์
- ปฏิศิลป์
- ปริภูมิศิลป์
- พาณิชยศิลป์
- พุทธศิลป์
- ภูมิศิลป์
- มโนทัศนศิลป์
- มัณฑนศิลป์
- ยุทธศิลป์
- รังสีวินิจฉัยศิลป์
- เรขศิลป์
- เลขนศิลป์
- วรรณศิลป์
- วัตถุศิลป์
- วาทศิลป์
- วิจิตรศิลป์
- เวชศิลป์
- ศรศิลป์ไม่กินกัน
- สังคีตศิลป์
- สังหาริมศิลป์
- สารัตถศิลป์
- หอศิลป์
- หัตถศิลป์
- องค์ประกอบศิลป์
- อลังการศิลป์
- อุตสาหกรรมศิลป์
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]การแสดงออกให้ประจักษ์ด้วยสื่อต่าง ๆ