สิน

ดูเพิ่ม: สน, สน., สัน, สัน., สั่น, สั้น, สิ้น, สี่น, สูน, และ ส้น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǐn
	ราชบัณฑิตยสภา	sin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sin˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ศิลป์ สิญจน์ สินธุ์

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 錢 (MC dzjen, “เงินตรา”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩥ᩠ᨶ (สิน), ภาษาลาว ສິນ (สิน), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧃ (สีน), ภาษาไทใหญ่ သိၼ် (สิน)

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) สีน

คำนาม

สิน

1. เงิน, ทรัพย์

   ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ

ลูกคำ

• กระปุกออมสิน
• ทรัพย์สิน
• สินค้า
• สินค้าเข้า
• สินค้าออก
• สินจ้าง
• สินเชื่อ
• สินใช้
• สินเดิม
• สินไถ่
• สินทรัพย์
• สินน้ำใจ
• สินบน
• สินบริคณห์
• สินระบาด
• สินแร่
• สินสมรส
• สินส่วนตัว
• สินสอด
• สินหัวบัวนาง
• สินไหม
• สินไหมทดแทน

 

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩥ᩠ᨶ (สิน), ภาษาลาว ສີນ (สีน), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧃ (สีน), ภาษาเขิน ᩈᩥ᩠ᨶ (สิน), ภาษาไทใหญ่ သိၼ် (สิน), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥢᥴ (สี๋น)

คำกริยา

สิน (คำอาการนาม การสิน)

1. (ล้าสมัย) ตัด, ฟันให้ขาด, ใช้ของมีคมตัดและแต่งให้เรียบร้อย

   สินมือสินเท้า

   สินหัวไม้