ข้ามไปเนื้อหา

สิน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์สิน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǐn
ราชบัณฑิตยสภาsin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sin˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

ยืมมาจากจีนยุคกลาง (MC dzjen, “เงินตรา”); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩈᩥ᩠ᨶ (สิน), ลาว ສິນ (สิน), ไทลื้อ ᦉᦲᧃ (สีน), ไทใหญ่ သိၼ် (สิน)

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

สิน

  1. เงิน, ทรัพย์
    ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ

ลูกคำ

[แก้ไข]

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩈᩥ᩠ᨶ (สิน), ลาว ສີນ (สีน), ไทลื้อ ᦉᦲᧃ (สีน), เขิน ᩈᩥ᩠ᨶ (สิน), ไทใหญ่ သိၼ် (สิน), ไทใต้คง ᥔᥤᥢᥴ (สี๋น)

คำกริยา

[แก้ไข]

สิน (คำอาการนาม การสิน)

  1. (ล้าสมัย) ตัด, ฟันให้ขาด, ใช้ของมีคมตัดและแต่งให้เรียบร้อย
    สินมือสินเท้า
    สินหัวไม้