ข้ามไปเนื้อหา

สมย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: สมัย

ภาษาบาลี

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

สมย ช.

  1. ขณะ, ครั้ง, เวลา, ฤดู, โอกาส
    พระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐ พ.ศ.๒๕๓๘ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๑, พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑ [301]
    เตน สมเยน พุทฺโธ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม ฯ
    สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี

การผันรูป

[แก้ไข]

คำสืบทอด

[แก้ไข]
  • ไทย: สมัย