อัธยาศัย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต अध्याशय (อธฺยาศย, นิสัย, จุดประสงค์, จินตนาการ); เทียบภาษาบาลี อชฺฌาสย (นิสัย, จุดประสงค์)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์อัด-ทะ-ยา-ไส
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงàt-tá-yaa-sǎi
ราชบัณฑิตยสภาat-tha-ya-sai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔat̚˨˩.tʰa˦˥.jaː˧.saj˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

อัธยาศัย

  1. นิสัยใจคอ
    เขาเป็นคนมีอัธยาศัยดี
  2. ความพอใจ, ความประสงค์
    ไปพักผ่อนได้ตามอัธยาศัย