อัธยาศัย
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากสันสกฤต अध्याशय (อธฺยาศย, “นิสัย, จุดประสงค์, จินตนาการ”); เทียบบาลี อชฺฌาสย (“นิสัย, จุดประสงค์”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | อัด-ทะ-ยา-ไส | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | àt-tá-yaa-sǎi |
| ราชบัณฑิตยสภา | at-tha-ya-sai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔat̚˨˩.tʰa˦˥.jaː˧.saj˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]อัธยาศัย
- นิสัยใจคอ
- เขาเป็นคนมีอัธยาศัยดี
- ความพอใจ, ความประสงค์
- ไปพักผ่อนได้ตามอัธยาศัย