ข้ามไปเนื้อหา

อาย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: อายุ, อ่าย, และ อ้าย

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์อาย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงaai
ราชบัณฑิตยสภาai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔaːj˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ອາຍ (อาย), ภาษาไทใหญ่ ဢၢႆ (อาย), ภาษาอาหม 𑜒𑜩 (อย์)

คำกริยา

[แก้ไข]

อาย (คำอาการนาม การอาย หรือ ความอาย)

  1. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า
คำพ้องความ
[แก้ไข]

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

แผลงมาจาก ไอ (สิ่งอย่างควันที่ลอยออกมา)

คำนาม

[แก้ไข]

อาย

  1. กลิ่น
การใช้
[แก้ไข]

มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย