อำนวย

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า អម្នោយ៑ (อมฺโนยฺ), អំនោយ៑ (อํโนยฺ), អំនោយ (อํโนย), អំម្នោយ (อํมฺโนย); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร អំណោយ (อํโณย), ภาษาลาว ອຳນວຍ (อำนวย)

การแบ่งพยางค์		อำ-นวย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	am-nuai
	ราชบัณฑิตยสภา	am-nuai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ʔam˧.nua̯j˧/^{(สัมผัส)}

อำนวย (คำอาการนาม การอำนวย)

อำนวย

ชื่อนี้เป็นหนึ่งในชื่อคนไทยที่ใช้ซ้ำกันมากที่สุด^[1]