ข้ามไปเนื้อหา

เกลี้ยง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เกลียง

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kliəŋꟲ² (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩖ᩠ᨿ᩶ᨦ (ก‍ล‍ย้ง), เขิน ᨠ᩠ᨿ᩶ᨦ (ก‍ย้ง), ลาว ກ້ຽງ (ก้‍ยง), อีสาน เกลี้ยง, ไทลื้อ ᦵᦂᧂᧉ (เก้ง), ไทดำ ꪀꪸ꫁ꪉ (กย้̂ง), ไทใหญ่ ၵဵင်ႈ (เก้ง), ไทใต้คง ᥐᥥᥒᥲ (เก้ง)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์เกฺลี้ยง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงglîiang
ราชบัณฑิตยสภาkliang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/klia̯ŋ˥˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

เกลี้ยง (คำอาการนาม ความเกลี้ยง)

  1. เรียบ ๆ ไม่ขรุขระหรือไม่มีลวดลาย
  2. หมดไม่มีเหลือ, ไม่มีอะไรติดอยู่
    หมดเกลี้ยง
    กินเสียเกลี้ยง

คำเกี่ยวข้อง

[แก้ไข]