เกษียณ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต क्षीण (กฺษีณ); เทียบภาษาบาลี ขีณ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กะ-เสียน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gà-sǐian |
| ราชบัณฑิตยสภา | ka-sian | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ka˨˩.sia̯n˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | เกษียน เกษียร | |
คำกริยา
[แก้ไข]เกษียณ (คำอาการนาม การเกษียณ)
- สิ้นไป (ใช้เกี่ยวกับการกำหนดอายุ)
- เกษียณอายุราชการ